Kapım çalındı.
Açtım.
Gözlerime inanamadım.
'Evet', diyordun ' bu bilinçsiz körlüğün, kalbimin sözlerini anlamaktan uzak'.
Şekva etmemiştim.
'Yine mi sabahladın?' diye sordun. 'Hayır' dedim.
'Nasıl yani?' dedin alay ederek
'yanımda ne akşam, ne de sabah var demek mi istiyorsun?'
-Sadık Yalsızuçanlar'ın Yakaza'sından-
----
tatlı bi hayal bu.. hafif hüzünlü olsa da..
elimdeki kitabın bu satırlarını okuduğumda gözümde canlanan ve tarifi zor bi tebessüm konduran yüzüme.
öyle garip bi hayal işte..
"elini uzat desem uzatır mısın?" dediğimde;
gülümseyerek, "hiç bırakmamıştım ki zaten" diyen dostun hayali..
hiçbir zaman gerçekleşemeyecek olanlarından..
-Elifin uçsuz bucaksız hayal dünyasından-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder