"Denizin dümdüz yüzeyi boyunca
Sonsuza dek
Böyle gidebileceği duygusuna kapıldı."
Sordukları zaman, bana ne iş yaptığımı,
Evli olup olmadığımı,
Kocamın ne iş yaptığını,
Ana babamın ne olduğunu sordukları zaman,
Ne gibi koşullarda yaşadığımı,
Yanıtlarımı nasıl memnuniyetle onayladıklarını
Yüzlerinde okuyorum.
Ve hepsine haykırmak istiyorum.
Onayladığınız yanıtlar yalnız bir yüzey,
Benim gerçeğimle bağdaşmayan bir yüzey.
Ne düzenli bir iş, ne iyi bir konut,
Ne sizin "medeni durum" dediğiniz durumsuzluk,
Ne de başarılı bir birey olmak ya da sayılmak
Benim gerçeğim değil.
Bu kolay olgulara, siz bu düzeni
Böylesine saptadığınız için ben de eriştim.
Hem de hiçbir çaba harcamadan.
Belki de hiç istediğim gibi çalışmadan.
İstediğiniz düzene erişmek o denli kolay ki...
Ama insanın gerçek yeteneğini, tüm yaşamını, kanını, aklını,
varoluşunu verdiği iç dünyasının olgularının
sizin için hiçbir değeri yok ki...
Bırakıyorsunuz insan onları kendisiyle birlikte gömsün.
Ama hayır!
Hiç değilse susarak hepsini yüzünüze haykırmak istiyorum.
Sizin düzeninizle, akıl anlayışınızla, namus anlayışınızla,
Başarı anlayışınızla hiç bağdaşan yönüm yok.
Aranızda dolaşmak için giyiniyorum.
Hem de iyi giyiniyorum.
İyi giyinene iyi yer verdiğiniz için.
Aranızda dolaşmak için çalışıyorum.
İstediğimi çalışmama izin vermediğiniz için.
Hiçbir çaba harcamadan bunları yapabiliyorum.
Bir şey yapıldı sanıyorsunuz.
Yaşamım boyunca içimi kemirttiniz.
Evlerinizle.
Okullarınızla.
İş yerlerinizle.
Özel ya da resmi kuruluşlarınızla içimi kemirttiniz.
Ölmek istedim, dirilttiniz.
Yazı yazmak istedim, aç kalırsın, dediniz.
Aç kalmayı denedim, serum verdiniz.
Delirdim, kafama elektrik verdiniz.
Hiç aile olmayacak insanla bir araya geldim, gene aile olduk.
Ben bütün bunların dışındayım.
Şimdi tek konuğu olduğum bu otelden ayrılırken,
Hangi otobüs ya da tren istasyonuna gideceğimi bilmediğim bu sabahta,
İyi, başarılı, düzenli bir insandan başka
her şey olduğumu duyuyorum.
Tezer Özlü
Yaşamın Ucuna Yolculuk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder