Ahh!

Öyle özledim ki..

İstanbul'u..

Süleymaniye'yi..

Evimi..

Ailemi..

Dahası..

Özlemekten öte bi laf vardır bizim oralarda.

Öyle görestim ki..

"Dost" dediklerimi..

Ahh bir fırsatını verse de Rabbim..

Bir ailece iftar nasib olsa bu Ramazan..

Bir de mübarek "dost" sofrasında..

Hep birlikte.

Nasib olur mu acep?

Kim bilir...

Ölüm Var Ey Nefsim!

En son gittiğimde, annemin memleketine..

Erzurum'a.

Küçücüktüm.

On yaşımda.

Yıllar geçti gitti. Sıla-ı rahim yapamadım.

Bu yaz için niyetliydim.

Büyük teyzeme süpriz yapacaktım.

O bahçede otururken birden karşısında bulacaktı beni.

Sevinecekti.

Gözlerimden öpecekti..

Ramazan'ın son on gününe planlamıştım bunu.

Bayramı da büyüklerimde yapayım demiştim.

Bayram sonrası da babamın memleketine,

Artvin'e giderim..

Şimdi..

Çantamı topluyorum,

Bu gece Erzuruma gidiyorum.

Sürpriz yapmayı planladığım teyzemin cenazesine..

Hayat..

Sandığımız kadar uzun değilmiş!

Bir kere daha anladım!

Çok acı bir anlayışla olsa da..

İnsan, görmek istediklerini..

Özlediklerini..

Sevdiklerini..

Ertelememeli..

Sonra mesele,

"Sağ olsam gelmez idin! Öldüm, yasa mı geldin!"

haline geliyor..

Gelecektim teyzecim..

Gelecektim...

Bende bir resmin var..

Yüzüme bakmıyor!

Ver cânı, bul cânanı...

Görebilirsem...

Buhranlarımdan göz açabilirsem sonunda;

Daha sağlam bir yürekle okuyacağım!

Ve artık başka sözler söyleyeceğim!

Buhranlarımdan göz açabilirsem elbet,

Kırabilirsem paslanmış kilitlerini nefisimin!

Yeni kilitler alıp gönlüme takacağım!

İşi olmayan giremez, yazacağım!

İşi, özü, sözü Hakk olmayan, giremez!!!

ve unutamayacağım, gelecekten söz ederken "inşallah" demeyi..

İnşallah!

Göz açabilirsem elbet buhranlarımdan..

Görebilirsem..



Daha..

Daha..

Çok olmalı..

Yok olmalı!

Yeter mi bu acı?

Ah! Bu acı!

---

Buradaki, meczub kadın hali, şarkıyla ne kadar da bütünlük arzediyor.

Oysa ki ben klipleri sevmezdim..

Şarkıların mana zenginliğini yok ediyor diye..

Bu sıralar hep şarkılardan gidiyoruz böyle.

Nedeni ortada.

Şarkılar.. halden anlarlar..

Ve çok da güzel anlatırlar halimizi..

Hâlet-i Rûhiyenin tercümanları...

Ve bu şarkı da hakikatli seyyahların..

En çok benim şarkımdı bu..

Kazım Koyuncu'nun az bilinen şarkılarıyla tanışıklığım, lise son sınıf zamanlarıma rastlar.

Daha içli, daha hisli olduğumuz zamanlar..

Bu şarkıyı ilk dinlettiğinde bana sevgili dostum, nasıl dokunduysa bamtelime..

Şarkının başlamasıyla, benim ağlamaya başlamam bir olmuştu..

Sürgün başlar!

Biz o zamanlar gençtik. Bu kadar yorgun da değildik yaşamaktan.

Kristal gençlerdik diyemeyeceğim ama..

Avuçlarımızda kristaller tuttuğumuzu bilirdik!

Yine de, nasıl koruyacağımızı bilemedik..

Zaman geldi. Zaman geçti..

Özlenmedik belki ama..

Çok özledik....



Biz Şimdi...

   ...

*

   Biz şimdi geveze bir nesiliz; dünya ahvâli karşısında pürtelâşız, bilgiye, fenne, sanata, imâra ve umrâna susamışız; her daim şikâyet ve feverân halindeyiz; acelemiz var, koşuşturmadayız. Bizden öncekilerin yüzyıllarca dil ile damak arasında tutup oradan kalbe indirdiği değerler, bizim dilimizde tereddüdün iffetsizleştirdiği "abra kadabra" kelimeleri derekesine düşmüş. Eserlerimizden tüten ter kokusu, sanatımızı fersûdeleştiriyor. İlham kuyuları kupkuru, rüyalarımız kâbuslarla bölünüyor. Çenelerimiz kelime değirmeni, zihnimiz cümle cüruflarıyla mülemmâ, dudaklarımız abese mahkum ve gönlümüz küçük rüşvetlerin lezzetiyle şâdümân.

*



   Ah, sâdelik fikrini nerede kaybettik biz? 

Yatağına Kırgın Irmaklar / Ahmet Turan ALKAN

Hatırlatma..

Ey nefsim!

Sen kullardan bekleme medet.

Kimden medet umarsan edilirsin red.

Ta ezelden böyledir adet.

Dost, dostu yanı başından atar bir gün.

Sen, mutlak Allah'tan iste medeti dahi her gün..

Sen, ancak Allah'tan bekle medeti tüm gün..

Değilse, nefret tokadı yersin dosttan bir gün!

The Drugs Don't Work

Now the drugs don't work

They just make you worse

But I know I'll see your face again

Cause baby, ooh, if heaven calls, I'm coming, too

Just like you said, you leave my life, I'm better off dead

Yeah, I know I'll see your face again

Yeah, I know I'll see your face again

Yeah, I know I'll see your face again

I'm never going down, I'm never coming down

No more, no more, no more, no more, no more

I'm never coming down, I'm never going down

No more, no more, no more, no more, no more..

"bek-le-mek-le"

Beklemekle geçen bir ömür işte benimkisi de..



ARALIK KAPI

Bu dünya bir kuyu, havasız çömlek;

                                     Daralıyorum!

Kelime, mânayı boğan bir gömlek!

                                     Paralıyorum!

Allah ismi varken lûgat ne demek!

                                     Karalıyorum!

Kapımı, buyursun diye o Melek;

                                      Aralıyorum!

-NFK-

Böyle Zamanlar İşte..

Mektupların bir haftadan önce gelmediği zamanlarda yaşıyorum..

Kargoya da iki gün deseler de inanma!

Araya haftasonu girer, bayram girer, resmi tatil girer..

Paketler şubede bekler, bekler, bekler..

Hiç beceremiyorum bu işleri.

Günlerden neydi bugün? Bilemediğim zamanlarda yaşıyorum.

Kargoda çalışanların da tatil yapma haklarının olduğunu düşünemediğim zamanlarda..

Dünya kendi etrafımda dönüyor sandığım zamanlarda..

Şu aptal şişenin içinde miyim ne!

Aptallık şişede mi? Bende mi? Cinde mi?

Amaaaan! Kimdeyse kimde!!

Ne olmuş olursa olsun,

hepsine, herkeslere sevgilerle..



İKİ ADIM GERİ..

halimizi anlatan bi sözü vardı, bir kıymetlimizin.. bir üstadımızın..

"bir adım ileri, iki adım geri"

bu gece Geylani'den bana çıkan ders, bunu hatırlattı..

günler öncesinin nasihati tekrarlandı..

hani, ihtiyaca binaen dediğim...

ihtiyaç devam ediyor demek ki!

iki adım geri;

 http://birelifmiktari.blogspot.com/2012/06/ihtiyaca-binaen.html