En çok benim şarkımdı bu..

Kazım Koyuncu'nun az bilinen şarkılarıyla tanışıklığım, lise son sınıf zamanlarıma rastlar.

Daha içli, daha hisli olduğumuz zamanlar..

Bu şarkıyı ilk dinlettiğinde bana sevgili dostum, nasıl dokunduysa bamtelime..

Şarkının başlamasıyla, benim ağlamaya başlamam bir olmuştu..

Sürgün başlar!

Biz o zamanlar gençtik. Bu kadar yorgun da değildik yaşamaktan.

Kristal gençlerdik diyemeyeceğim ama..

Avuçlarımızda kristaller tuttuğumuzu bilirdik!

Yine de, nasıl koruyacağımızı bilemedik..

Zaman geldi. Zaman geçti..

Özlenmedik belki ama..

Çok özledik....